Fenix

Czekam na ten dzień w którym

będę mogła odejść w spokoju.

Bez wyrzutów sumienia,

bez krzyków za plecami...

spokojnie.

Nie czekając na ostatnie łzawe pożegnanie.

Zniknąć cichutko za mgłą,

przykryć głowę poduszką.

Pozwolę aby ten świat, MÓJ świat przeminął,

a potem wstanę jak Fenix z popiołów.

Podniosę głowę, wyjdę na świat

znów pełna optymizmu...

zaczynając wszystko od nowa.